شبکه «اتریوم» که «اتر» متکی بر آن است یک پلتفرم نرم‌افزاری منبع‌باز بر اساس «بلاک‌چین» (زنجیره‌بلوکی) با رایانش توزیع‌شده است که در سال ۲۰۱۵ به راه افتاد (ایده اولیه این شبکه را «ویتالیک بوترین» برنامه‌نویس ارائه داد).
این پلتفرم امکان استفاده از «ماشین مجازی اتریوم» (EVM) می‌تواند اسکریپت‌ها را اجرا کند و اپلیکیشن‌های توزیع‌شده را به کار اندازد. اتریوم برای تبادلات مالی تمرکززدایی‌شده، خلق و تبادل «توکن‌های غیرقابل‌معاوضه» (NFTs) استفاده می‌شود و برای بسیاری از موارد عرضه اولیه رمزارزهای جدید به کار گرفته شده است.
بر خلاف بیت‌کوین که با هدف جایگزینی پول و برای نقل و انتقالات مالی آنلاین ایجاد شد، اتریوم بیشتر به عنوان بستر اجرای قراردادهای هوشمند، راه‌اندازی توکن‌های جدید و برگزاری عرضه اولیه رمزارزها به کار رفته است.
گرچه بیت‌کوین و اتریوم هر دو از پروتکل «اثبات انجام کار» (PoW) استفاده می‌کنند و به اصطلاح «قابل‌استخراج» هستند، اما تعداد سکه‌های قابل‌استخراج بیت‌کوین در ۲۱ میلیون واحد محدود می‌شود، اما در اتریوم محدودیتی از این لحاظ وجود ندارد.
زمان تکمیل یک «بلاک» که ارتباط مستقیم با زمان تایید تراکنش دارد، در اتریوم بسیار کوتاه‌تر و حدود ۱۴ ثانیه است، در حالیکه در بیت‌کوین این رقم حداقل ۱۰ دقیقه است.
یک تفاوت دیگر اتریوم و بیت‌کوین این است که کارمزدها در شبکه اتریوم متناسب با پیچیدگی محاسباتی، پهنای باند استفاده شده و فضای ذخیره‌سازی محاسبه می‌شود، اما کارمزد تراکنش‌های بیت‌کوین فقط بر اساس اندازه و زمان محاسبه است.
اتریوم رشته‌ای ارتقاها به نام «اتریوم ۲» را شروع کرده است که باعث تبدیل آن از تغییر الگوریتم اجماع این بلاک‌چین از «اثبات کار» یه «اثبات سهام» (PoS) می‌شود. در این شکل جدی، «تاییدکنندگان» (validators) بای مقداری از توکن بلاک‌چین را دارا باشند و به این ترتیب از تسلط یک کاربر یا گروهی از کاربران دارای سوءنیت بر اکثریت تاییدها جلوگیری می‌شود و امنیت شبکه بالا می‌رود.
نظر شما